Wednesday, June 27, 2012

218 De Belgische priester in Syrië vertelt....( plus Conferentie info)



( Note: Below you find lots of information about a 'Syria conference' on may 26. ) 

De priester die niet langer kon zwijgen


1 Vote


Daniël Maes (72), norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims.
.
MEDIAWERKGROEP SYRIE – 25 juni 2012 - De onrust in Syrië was al enkele maanden bezig, toen we besloten om onze Mediawerkgroep Syrië op te richten. Samen met de oprichting in september 2011 kregen we ook de eerste getuigenissen in onze maildoos van priester Daniël Maes.
Eindelijk een rechtstreekse getuige die vanuit het klooster van Mar Yakub in Qâra alles in een correctere context zou kunnen plaatsen. Het was echter allemaal nogal religieus met een uitgebreid relaas over allerlei eucharistievieringen, kaarsjesprocessies, katholieke gezangen en hoogdagen. Het was een brave pastoor die wel wat zag en hoorde, maar de ‘kerk in het midden hield’ en de wens uitsprak dat er snel vrede zou zijn.
Totdat de boel compleet de verkeerde kant opging in Syrië en we eindelijk van priester Maes te horen kregen wat er aan de hand was. Mettertijd kregen de schrijfsels een alsmaar grotere waarde, wat ons ertoe aanzette om op 26 mei 2012 zelfs een heuse conferentie en persconferentie te houden met onze broeder.
Toch is het interessant om eens terug te blikken op wat priester Maes ons in die september- en oktoberdagen bijbracht:
Donderdag 8 september 2011
Sinds mijn vorig verblijf in het klooster van Mar Yakub eind 2010 en begin 2011 is er onmiskenbaar heel wat veranderd in Syrië. Het klooster leeft verder met minder (of zonder) bezoekers van buitenaf. De vloed vanuit het buitenland is helemaal stil gevallen en van het binnenland zijn het nu vooral moslimgroepjes die stilaan terugkeren.
Ook in ons naburig dorpje Qâra is er tijdens de betogingen een dode gevallen. Een kleine groep gewapende jongeren wilde tegen de regering protesteren en ook tegen het leger vechten. Een van hen wilde zelfs de wapens niet neerleggen.
Er zijn te veel ‘toevalligheden’, die deze opstanden moeten verklaren om niet te zien dat ze mede van buitenaf georganiseerd zijn: plots is er een perfect werkend netwerk dat langs internet dezelfde boodschap verspreidt, plots is er massale wapensmokkel binnengekomen … en dat alles op hetzelfde moment.
Er is duidelijk iets gaande, maar de overgrote meerderheid hier wil in vrede verder leven. Syrië is het enige land dat geen schulden heeft en geen knechtje is van Amerika of Frankrijk. Is het daarom dat ze dit land willen ontwrichten? Natuurlijk moeten er hervormingen komen, meer vrijheid, een betere en meer rechtvaardige economie, een meer aangepast onderwijs om een betere wetenschappelijke ontwikkeling te bereiken. Maar dit moet komen langs dialoog en niet door een gewelddadige burgeroorlog zoals in Irak.
Zaterdag 17 september 2011
Er zijn dramatische ontwikkelingen gaande in het Midden-Oosten. Tijdens de Libanese burgeroorlog wist men dat er iets gaande was, maar men begreep niet dat het een samenzwering was van duistere machten van buiten af achter al de spelers op het veld. Hetzelfde is nu bezig in Syrië. Het is een wereldwijde samenzwering om ‘een nieuwe wereldorde’ uit de chaos te bekomen. En de machten zijn niet meer de landen, maar een groep machtige individuen die boven de landen chaos kunnen bewerken, omdat ze alle machten en alle bronnen controleren. Al lijkt het fantastisch, het wordt steeds duidelijker zichtbaar. En het doel is uiteindelijk het joods-christelijk erfgoed te vernietigen. Nu gaat het er om de christenen uit het Midden-Oosten te doen verdwijnen. Irak is hiervan een goed voorbeeld. Meer dan twee derde van de christenen is al verdwenen, gedood of verhuisd met de stille instemming van de zogezegde machtige Amerikaanse bescherming.
Maandag 19 september 2011
Er zijn nu in Syrië drie mogelijkheden.
De eerste is dat er een openlijke strijd losbarst tussen soennieten en alawieten. Dit wordt dan een burgeroorlog die gemakkelijk kan overslaan naar Libanon. Wij, die het hier meegemaakt hebben, wensen dit aan niemand toe.
De tweede mogelijkheid is de overheersing van de moslims, die gemakkelijk in staat zijn om een moslimstaat op te richten dankzij de organisatie, de wapentoevoer en de hulp vanuit het buitenland. Wat dit betekent weet iedereen: een dictatuur die gruwelijker is dan er ooit in Syrië geweest is.
De derde mogelijkheid is de opsplitsing van Syrië in kleinere confessionele staatjes, waar Amerika en Europa nu op aandringen. De alawieten gaan zich zomaar niet laten doen door de soennieten en vechten voor hun eigen vrijheid. De anderen trachten hetzelfde te doen waaruit uiteindelijk ‘de nieuwe orde’, ‘the new Middle East’ ontstaat. Dit is dan de buitenlandse politiek van ‘verdeel en heers’, waarvan Irak het voorbeeld is. Het is uiteindelijk voor niemand heilzaam, zeker niet voor de christenen, die weer de eerste slachtoffers zullen zijn. Is dat dan de hulp die de christenen vanuit het Westen krijgen?
Ondertussen is de rol van de buitenlandse media bijzonder ergerlijk. Terwijl zij het ‘bombarderen van Lattakia’ uitvoerig tonen, vertellen de vele mensen van Lattakia die in Mar Yakub komen dat er helemaal geen bombardementen geweest zijn! Met getrukeerde beelden wordt de zogenaamde chaos getoond, die buitenlandse machten willen bereiken. Die zouden dan moeten bewijzen hoe gewelddadig het leger optreedt. Dit soort internationaal mediageklungel is nooit eerder vertoond. Ik ben nu al tweemaal door Damascus gereden en heb niets abnormaals gezien, ook niet op de 90 kilometer onderweg. De beelden en standbeelden van de president staan er allemaal nog precies zoals voorheen. In het buitenland wil men kost wat kost verhinderen dat men zou zien hoe breed de steun van de Syrische bevolking is voor zijn regering, die niet wil wijken voor Amerikaanse chantage. In ons dorpje zijn er ook heethoofden, die willen reageren tegen het regime, maar ze worden flink aangepakt door de bevolking zelf, omdat zij de oorzaak zijn dat het nu plots veel slechter gaat.
Donderdag 22 september 2011
Een merkwaardig voorval heeft zich voorgedaan toen we vandaag ergens in Damascus waren waar de televisie op stond en plots verscheen een tekst: “Stop bloedbad Syrië!”. Er is een media-oorlog bezig die de wereld wil wijsmaken dat Syrië in brand staat, terwijl het zwaar bewapende en vanuit het buitenland gesteunde islamisten zijn die op alle mogelijke wijze moorden begaan. Zij willen de zogenaamde ‘nieuwe orde’ brengen. Uit goede bron verneem ik hier dat deze terroristen al 600 soldaten en veiligheidsmensen gedood hebben en soms op gruwelijke wijze verminkt. In elk geval heb ik vandaag noch in Damascus, noch op de lange weg naar Qâra iets ongewoons gemerkt van opstanden tegen het regime.
Vrijdag 23 september 2011
Deze nacht is het blijkbaar druk geweest buiten. Nader zei dat een honderdtal soldaten de wacht gehouden hebben, een eind buiten het klooster aan het anti-Libanongebergte om te beletten dat er vanuit Libanon over de bergen wapens zouden gesmokkeld worden, die dan deze avond na het vrijdaggebed gebruikt kunnen worden bij betogingen (door ‘onschuldige’ burgers natuurlijk, zoals de media dan graag berichten). We hebben deze nacht inderdaad geweerschoten gehoord en honden horen blaffen. Voor de rest zal er wel niets onheilspellends meer te horen of te zien zijn. We horen trouwens ’s nachts wel eens meer schieten; dat was vroeger al zo.
Dinsdag 4 oktober 2011
Inmiddels vernemen we dat de zoon van de soennitische grootmoefti van Damascus vermoord werd. De nieuwe tactiek tegen Syrië gaat dus onverminderd voort, zoals we voorheen al vermoedden en ook geschreven hebben. Terwijl de media de mensen willen wijsmaken dat de president zijn eigen burgers vermoordt, worden van buitenaf aanslagen nauwkeurig gepland en uitgevoerd. Natuurlijk worden er nog geen christenen vermoord; want die zijn nu nog niet bruikbaar. Dit zou uitgelegd kunnen worden als een aanslag van soennieten tegen christenen. Nu moet alles gedaan worden om te doen geloven dat de president soennieten uitschakelt. Wat een duivelse huichelarij van het Westen!
Donderdag 6 oktober 2011
De wereldmachten (vooral Amerika en Europa) willen greep krijgen op het Midden-Oosten en ‘een nieuwe orde’ scheppen. De situatie in Tunesië, Egypte, Libië is wat te veel aan hun controle ontsnapt en dat willen ze in Syrië voorkomen. Ze willen Syrië verplichten hun voorwaarden te aanvaarden en het land in kleine religieuze groepen verdelen. Verdeel en heers. Daarvoor moet de huidige regering in Syrië uit de weg geruimd worden en hiervoor wordt nu de wereldpers ingeschakeld. Er worden getrukeerde beelden gegeven van massabetogingen tegen de regering in bepaalde plaatsen om dan daar betogingen uit te lokken. Aan arme gezinnen wordt grof geld gegeven en wapens om soldaten en veiligheidsagenten aan te vallen.
Als ze gedood worden, verminken ze de lichamen om te tonen hoe wreed het regime met eigen mensen te werk gaat. Dag op dag wordt gezegd hoeveel ‘onschuldige burgers’ door het leger gedood zijn, ook wanneer er geen enkele dode gevallen is. We hebben beelden gezien op tv van een zekere Veina (?), een bloem van een Syrisch meisje, verkracht, gruwelijk verminkt en in stukken gehakt, om te bewijzen hoe onmenselijk het regime de bevolking behandelt. Het zijn allemaal schaamteloze leugens. Het meisje is uitvoerig op de Syrische tv verschenen en vertelde haar verhaal met haar paspoort in de hand. Haar broer, die bij de fundamentalistische moslims is en die betaalt om te moorden, heeft haar wel verkracht, maar zij is van huis gevlucht (wat een grote misdaad is die met foltering en zelfs met de dood gestraft kan worden). Haar moeder is haar zogenaamd dood en gruwelijk verminkt lichaam komen bezoeken in het ziekenhuis. Ze heeft het zelf op tv gezien. Omdat ze voortaan als dood opgeschreven staat, kan ze dus ook niets meer, ze kan niet meer huwen. Daarom is ze naar de tv gekomen om de waarheid te vertellen over haar broer en haar vlucht.
Er is een gelijkaardig verhaal van een kind dat door het leger zou gedood zijn en verminkt, maar wat pure leugen is. De wereldpers verzint nu wat ze maar wil om het ‘geweld van de president tegen zijn volk’ in de verf te zetten. En nauwelijks druppelt er achteraf iets door van de waarheid. Maar Amerika en Europa gaan onverminderd met hun duivelse actie door.
Machtsblok gebroken
De vrede, democratie en menslievendheid die Amerika gebracht heeft in Vietnam, Irak, Afghanistan… zijn intussen voldoende bekend. Rusland en China spraken hun veto uit in de VN-veiligheidsraad. Het waanzinnige machtsblok van Amerika en Europa is nu gebroken. Zij zijn niet meer de heersers die de wereld naar hun hand kunnen zetten. Voortaan spelen China, Rusland, Brazilië, India ook mee. En landen zoals Iran zullen Syrië veel gunstiger gezind zijn dan de zogenaamde westerse verdedigers van de democratie. Er zijn opnieuw twee machtsblokken. Het gaat in werkelijkheid niet om de bescherming van de democratie, van de christenen, van de vrijheid , van de ‘onschuldige burgers’ of welke edele slogan ook. Er zijn in Amerika clubs van allermachtigste heren die door bizarre en weerzinwekkende riten ingewijd worden om ‘de nieuwe wereldorde’ gestalte te geven. Ze hebben meer macht dan de landen en staten zelf om in naam van een nieuw heidendom de wereld aan satanisme toe te wijden.  Als wij moeten kiezen tussen de huidige zogenaamde dictatoriale lekenstaat van de Syrische regering en deze nieuwe wereldorde, zoals de democratie die Amerika in Irak heeft opgelegd, dan zal de keuze voor veruit de meeste Syriërs vlug gemaakt zijn!
Er wordt gekeken naar de toespraak van de Syrische ambassadeur in de Verenigde Naties, waarbij hij alle geweldplegingen opnoemt van het Westen. “Wij hebben hervormingen nodig”, zo gaf hij ruiterlijk toe, “maar wie van jullie landen die geen hervormingen nodig hebben, mogen de eerste steen gooien?”
De lessen van Libië
De samenzwering van Amerika, Israël, Frankrijk en Engeland was nauwkeurig voorbereid en was bedoeld om tegelijk in Libië en Syrië te  worden uitgevoerd. In beide landen waren tijdig massa’s wapens gesmokkeld. In Libië bereidden ‘journalisten’ en goed opgeleide terroristen de plaatsen voor waar gebombardeerd moest worden. Indien er grote aantallen burgerdoden vielen, was de mededeling unaniem dat het ofwel door de regeringstroepen was gebeurd ofwel dat het enkel een militair doelwit was dat vernietigd werd. Dat werd geregeld op het Navo-hoofdkwartier in Brussel.
In Syrië is het gelukkig tot nu toe nog niet gelukt. Toch is er een belangrijke waarschuwing voor Syrië. Het tv-station Al Jazeera heeft maquettes gebouwd van pleinen in Libië, waardoor ze met vervalste beelden opstanden konden tonen om die dan ook later uit te lokken. En zo is het gebeurd. Maar Al Jazeera heeft nu ook pleinen van Damascus nagebootst om hier hetzelfde te kunnen doen. Syrië is gelukkig beter voorbereid. Wie zich wil verdiepen in dit weerzinwekkend westers militair complot, leze het boek van de journalist: Thierry Meyssan, L’Effroyable imposture. Het is inmiddels een bestseller in bijna dertig talen vertaald.
Pioniers van de Arabische Renaissance
De christenen zijn de pioniers geweest van de Arabische Renaissance, Nahda genaamd. Van hen kwamen ook de eerste drukkerijen. Omwille van bepaalde pan-Arabische bewegingen in de XXste eeuw zijn de christenen meer hun eigenheid gaan benadrukken, zoals in de Libanese oorlog gebeurd is. Christenen leven hier in het land van hun voorvaderen.
Terecht heeft de bijzondere Synode over het Midden-Oosten dan ook het onvervreemdbaar Arabisch karakter van de christenen benadrukt, in plaats van een christelijk geloof te zien als een product door de westerse kolonisator ingevoerd. Dit wordt schitterend aangetoond door J. Corbon,L’Eglise des arabes. De christenen hier zijn niet de vijanden van het Westen, maar zij hebben veel geleden onder het onmenselijke geweld van het westen Schrijf: Westen (V.S. en Frankrijk op kop) in de Libanese oorlog, in Irak… De christenen in het Midden-Oosten kunnen hun heil niet verwachten van bemoeienissen van het Westen, maar van hun samenleven met de verschillende  Arabische volken, waarmee zij een broederband vormen. De confessionele verschillen worden dikwijls groter afgeschilderd dan ze in werkelijkheid zijn. In elk geval hebben zij het recht om hun eigen samenleving te regelen. Het Westen mag zich niet als de grote rechter van heel de wereld blijven gedragen om dan de voogd te spelen over alle christenen.
Het is een valse beschuldiging wanneer men zegt dat de christenen van het Midden-Oosten bang zijn voor de democratie. Zij zijn altijd de voorvechters geweest van vrije meningsuiting, eigen bestuur, rechtvaardigheid en vrede. Ze weten echter dat er ook andere manieren zijn van samenleven dan de westerse democratie vol dictatoriale ontsporingen. Het Westen heeft ook de gezinnen ontwricht, omdat het de band met familie, volk, land en traditie heeft doorgesneden. Het Midden-Oosten heeft meer deze banden bewaard, waarbij ouderen en gehandicapten in hun natuurlijke omgeving kunnen blijven leven.
Ondertussen wil het Westen, als de heerser van de wereld, alle christenen uit het Midden-Oosten weg, omdat zij de getuigen zijn van het onrecht van het Westen. De toekomst van de christenen ligt niet in een imperialistische oorlog van het Westen, maar in hun eeuwenoude wijze van samenleven met alle andere Arabische broeders en zusters, zoals ze het eeuwen hebben gedaan, verbonden met hun land en tradities.
Priester Daniël Maes.



================================================================

Conferentie Syrie 2012: documenten en rapporten




2 Votes



Bloemen in Syrië.

MEDIAWERKGROEP SYRIE -  29 mei 2012 – Onze conferentie over Syrië op 26 mei 2012 werd een enorm succes met zes uur lang een volle zaal luisterend publiek en ruime nationale en internationale persbelangstelling.
Hieronder alvast bijlagen en interessante linken.
Presentatie Ronny Butzen (Mediawerkgroep Syrië):
Kris Janssen (Mediawerkgroep Syrië):
Martin Janssen (arabist/journalist in Damascus in Syrië):
Bahar Kimyongür (historicus/Turkse aleviet):
Priester Daniël Maes (klooster van Deir mar Yacub, Qâra in Syrië):
Willy Van Damme (Vlaamse journalist):
(klik op de foto voor een groter beeld)

US marines probe tensions among Iran’s ethnic minorities – Fina
Marian Hanawi:
Hanan Shamoun (Syrische uit Nederland):
Wie de tekst van Hanan Shamoun wil ondertekenen stuurt een mail met ‘Vrouwenrechten in Syrië’ en zijn naam of namen van ondertekenaars naar: werkgroepsyrie@gmail.com
.
Media Syrië: Wat kan ik zelf doen naar de media toe?
.
Documenten:
.
VIDEO’s:
Prof. Jean Bricmont (ENG-FR-NL)
Syrië: hoe lang nog? (Terzake op Canvas-VRT op 29 mei 2012) – Wie zit er achter het bloedbad afgelopen vrijdag in Houla? Is dat het werk van getrouwen president Assad? Of maken militanten moslims misbruik de chaos en verwarring in het land? Feit is: de wereld veroordeeld en kijkt toe. Wanneer komt er actie? Dirk van Zundert overloopt de feiten. We gaan live naar Sander van Hoorn en praten met Daniël Maes, priester in een klooster op een kleine 100 kilometer van de hoofdstad Damascus. Ook te gast: professor Internationale Relaties Rik Coolsaet.







Monday, June 25, 2012

217 The Media choose to misreport. They think it is for the good.


Misreporting and the propaganda war in Syria

"You can’t take anyone at face value."

Members of the Free Syrian Army pay their respects in a cemetery
Members of the Free Syrian Army pay their respects in a cemetery. Photograph: Getty Images
"We all have sympathies with the rebels – we all want the regime to fall,” says Rainer Hermann, Middle East correspondent for the Frankfurter Allgemeine Zeitung. Maybe that’s why his report from Syria has just been dismissed.
On 7 June, Hermann published accusations that the May massacres in Houla – where, the UN said, 108 people were killed, including 34 women and 49 children – were not the work of pro-regime militias as widely reported.
“These kind of simplistic explanations that are coming in every day through the media outlets of [the opposition group] the Free Syrian Army, I find less and less credible – nobody is on the ground to see it,” he told me. Rather, he suggested in his report, the killings had been carried out by forces allied to the Free Syrian Army. The claim was rejected in a media statement apparently issued by Houla residents, but the dispute forces us to question our acceptance of a black-and-white narrative. We see an uprising in Syria in which pro-democracy protesters are crushed and killed by President Bashar al-Assad’s autocracy – but what happens with stories that complicate the view?
Hindered by a ban on journalists entering the country (though some have since been granted visas), foreign media have relied on activists and “citizen journalists” on the inside. This, combined with sympathy for the protesters and horror at the death tolls, has skewed coverage of the conflict.
“We’ve taken sides,” says Alex Thomson, chief correspondent for Channel 4 News, who visited Houla this month. While in Syria, he believes, he and his film crew were deliberately directed into a firing zone by the Free Syrian Army. “Dead journos are bad for [the regime in] Damascus,” he later blogged. “I’d be the first to say the regime is an odious police state,” Thomson told me, “but that does not excuse wilful myopia when discussing the tactics that rebels are using.”

Don’t criticise

With the opposition becoming more militarised, deaths among the Syrian military and supporters of the regime are increasing. Several reporters also suggest that the rising lawlessness is being used as cover for revenge and religiously motivated killings. Some speak of a media monopoly by armed opposition groups that want western intervention, pushing aside non-armed groups that prefer the west to stay out.
Thomson says that reporting on Syria “needs to grow up a bit. Everyone in a war is telling lies – that is a useful point to start from.” Internal dynamics aside, Syria is host to a proxy war between the west and its Gulf allies against Assad-supporting Iran – with Russia also staking its claim. In this context, it is fair to assume that there is, as one diplomat told the BBC, a “propaganda war” where “you can’t take anyone at face value”.
The use of activist information that is often difficult to verify has created its own momentum. “We look like lumbering beasts because, while we try to check this stuff, others are tweeting it to tens and thousands,” says one Middle East correspondent.
According to a Syrian opposition journalist, even if events are being distorted, that is not necessarily done in bad faith. “Nobody gives out a script – it’s just instinct,” he says of the overriding need to expose the brutality of Assad’s regime. Even though he thinks that false claims are routinely made and he has questions about Free Syrian Army tactics, this UK-based journalist won’t air them publicly. “You can’t criticise the opposition at the same time that Bashar al-Assad is killing people – it’s too much.”
The problem stems partly from conflating activism with reporting, suggests Armand Hurault, of the London-based Syrian Voices, a project that offers media training to Syrian journalists. “People have no experience of independent journalism,” he says. “They may not even realise what’s problematic in this blurring.”
But disagreements within the opposition over how events are reported could grow worse. “One of the challenges of a democratic transition is how willing the next government will be to be criticised by an independent press,” Hurault says. If opposition groups can’t deal with critical media now, what would they do in power?
The Syrian journalist, however, argues that media manipulation is counterproductive. “We have to be honest with each other, to stop lying and being hypocrites,” he says. “One of the reasons the revolution is dragging on is that everyone is creating make-believe narratives.”