Monday, April 15, 2013

274 Het Yinon Plan in de praktijk.

Deze blog: http://tiny.cc/7tulvw 

In februari 2012 beschreef Willy van Damme hoe de VS tewerk gaat in Afrika en het Midden Oosten: men zorgt dat de sterke macht wordt verdreven en zet dan de verschillende groepen in het land tegen elkaar op. Ze vernietigen daarna zelf hun land.  Klaar is Kees. 

Dat is nu precies de strategie die Oded Yinon al in 1982 beschreef en als recept voor Israel voorschreef.
Hier enkele citaten uit dat Yinon Plan: 

(6-15): Yinon explains how internally devided all arab and moslim countries are.
(16). This offers us good opportunities.
(17). We must re-conquer the Sinaï
(20).We must create division in the Egyptian population.
(22). Let Syria, Iraq and Saudie Arabia split up in small parts like in Lebanon. 
(23). Iraq is a prime target for Israel. Every inter-arab conflict is good for Israel.
(24). The Arab peninsula should split up. 
(25). Lets make Jordania the home of the Palestinians.
(27). Israel may need to go further than the Jordan river. 





UPDATE. On april 11 2013 the well known islam-basher Daniel Pipes confirmed the Yinon Plan strategy :  

 Daniel Pipes recommends that the US try to keep the two sides in Syria fighting as long as possible until they destroy each other. Pipes, now serving as an advisor to John McCain, wrote in the Washington Times of 4/11/13 “ Evil forces pose less danger to us when they make war on each other. This keeps them focused locally, and it prevents either one from emerging victorious and thereby posing a greater danger. Western powers should guide enemies to a stalemate by helping whichever side is losing, so as to prolong their debilitating conflict.”  ( Washington Times


 -----------------------------------------------------------------------------------

Hier de blog van Willy van Damme.
Hij is een Belgisch journalist, schreef 2 boeken, en wordt met regelmaat door Russia TV geïnterviewd: 

De gele markering is van mij, Jan Verheul. 


Walglijk


De VS wou in de VN-Veiligheidsraad in de kwestie Syrië dan toch tot geen vergelijk komen met China en Rusland en botste met haar resolutie dan ook op het te verwachten veto van beide landen. Het resultaat was een prachtig staaltje van gespeelde verontwaardiging waarvoor diplomaten en vooral westerse zo gekend zijn.
De Amerikaanse VN-ambassadrice Susan Rice noemde het ‘walglijk’ dat beide landen verhinderden dat men de Syrische bevolking ter hulp kon komen. Walglijk?
In wezen beoogde die resolutie en de actie van de EU, de VS, Saoedi Arabië en Qatar de afzetting van president Bashar al Assad en het aan het bewind brengen van door Saoedi Arabië gefinancierde salafisten, een stelletje haatpredikanten die zeker een deel van de bevolking achter zich hebben maar voor het land levensgevaarlijk zijn.
Het land is al tweeduizend jaar een microkosmos van tientallen religieuze groepen die altijd min of meer vreedzaam naast elkaar leefden. De door de VS aangewakkerde opstand dreigt dit kapot te maken met steden als Homs waar christenen met afgehakte hoofden het straatbeeld beginnen te kenmerken.
De beweringen van een Sarkozy dat men de Syrische bevolking moet redden van de brutaliteiten van al Assad zijn dan ook niets meer dan een goedkope leugen. Een walgelijke leugen. Bernard Kouchner, zijn vroegere minister van Buitenlandse Zaken, had zelfs de lef om te zeggen dat de christenen in Syrië moeten beschermd worden tegen al Assad. Men moet maar durven.
Wat de VS, in opdracht van Israël, hier samen met de Arabische vorstenhuizen doen is niets meer of minder dan een hondsbrutale poging om het land in stukken te slaan. Het recept is simpel. Men hitst een deel van de bevolking op, financiert de haatpredikanten en zorgt voor wapens en diplomatieke steun. En dan maar brullen en de regering via economische oorlogsvoering ondermijnen.
Wat men hier doet is wat men voorheen met succes in Joegoslavië deed en ook in Irak realiseerde. In Irak vernietigde men de Baathpartij en het leger, de enige niet-sectaire groepen  met gezag, en leverde men het land nadien dan over aan sectaire groepen geleid door allerlei dubieuze politici. In het geval van Irak bracht men om dat doel te realiseren zelfs pro-Iraanse politici aan de macht.
Het resultaat van dit door Israël bevolen optreden is een vernield land met miljoenen vluchtelingen, honderdduizenden doden en een op grootschalige wijze vernielde infrastructuur. Bovendien zorgt dit sektarisme ervoor dat het land nog lang quasi onbestuurbaar blijft. Ook dit was duidelijk de echte bedoeling van de invasie.
Het is dan ook geen toeval dat het Amerikaanse leger verscheidene studies liet doen naar de erg complexe etnische structuur van Iran. Waarom anders dan om ook dit land kapot te laten slaan? Want dat is duidelijk, de VS laat dat met heel veel bloed geschreven werk liever over aan anderen. Zie Joegoslavië en Rwanda. Een invasie is nu eenmaal te duur en te weinig populair. Hier verkoopt men die slachtpartij dan als ‘vrijheidsstrijd’. Wat kan beter?
Maar zoals men voorheen in het geval van Libië weigerde tot een akkoord te komen, zo ook weigeren de door de VS gesteunde Syrische opstandelingen elk gesprek. Een laatste poging van Rusland voor onderhandelingen veegde men gewoon brutaal van tafel. Zoals te verwachten. Toen de Afrikaanse Unie in Libië een bestand poogden te realiseren weigerden die rebellen gesteund door de Navo elk gesprek. Er moest bloed vloeien, veel bloed.
En met wat resultaat? Libië is kapot, plunderen is er de regel, de propvolle gevangenissen zijn grote foltercentra geworden en van een centrale regering is er geen sprake meer. Iedereen vecht tegen iedereen. Maar als we onze media mogen geloven vloeit de olie weer als voorheen. En dat telt voor Eni, Shell en Total en onze regeringen. Wat een verschil met de inderdaad corrupte, excentrieke en ook wel eens folterende Kadhaffi.
Maar dat Susan Rice het over een ‘walglijke’ daad van China en Rusland had wekt geen verbazing. In de regering van Bill Clinton was zij als staatsecretaris voor Afrikaanse Zaken een der drijvende krachten achter het Afrikabeleid van die regering. De Oegandese dictator Yoweri Museveni en zijn vroegere vriend Paul Kagame mochten van haar dan ook hun ding doen in Afrika. Het resultaat: mogelijks 5 miljoen doden in Rwanda en de Democratische Republiek Congo/Zaïre.
Walglijk? Inderdaad.
Willy Van Damme

No comments:

Post a Comment