Tuesday, October 14, 2014

Linda Brynner (2) : Nederland uit de EU?

Linda Brynner is een blogster die tot nu toe 24 blogs publiceerde. (HIER)
Omdat ik haar blogs de moeite waard vind, wil ik ze hier copieren / parallel publiceren.
Linda heeft een facebook pagina waar ze met lezers communiceert: (facebook)





NEDERLAND UIT DE EU?


__
__
Nederland uit de EU lijkt bijna onserieus te nemen, maar is dat zo…
We zijn gewend aan de status quo een lidstaat te zijn. Het zou financiële welvaart hebben gebracht.
Laten we de ontstaansgeschiedenis onder de loep nemen.
Ontwikkeling EU
In 1954 vond een transatlantisch overleg plaats. David Rockefeller en Bernhard van Lippe-Biesterfeld waren de initators. Dit leidde tot de oprichting van de EEG in 1957.
Na WWII werd de machtige Deutsche Bank opgedeeld in 10 regionale banken, omdat het o.a. de NSDAP, IG Farben en zelfs de Gestapo had gefinancierd. Een jaar na oprichting van de EEG was het deze bank wederom toegestaan te fuseren en grootkapitaalspel te herstarten.
In 1980 werden alle na WWII opgedeelde delen van de oude Deutsche Bank, die via fusies met de nieuwe aquisities waren samengevoegd, omgenoemd naar Deutsche Bank AG.
Deutsche Bank was zo wederom de mastodont die nodig was voor de seculiere Duits-Joodse liberale banktraditie.
(de grondleggers van Deutsche bank waren Pruisisch-Joodse seculiere liberale politicus-bankier Ludwig Bamberger en Duits-Joodse ondernemer-bankier Gottlieb Adelbert Delbrück).
Maar om het grote geldspel mogelijk te maken zijn een aantal wereldwijd geaccepteerde valuta nodig.
De D-mark was naast de Dollar en de Britse Pond één van de meest aanvaardde munten.
De Nederlandse Gulden werd onder Duisenberg, president van de Nederlandse centrale bank, gekoppeld aan de D-mark.
De massa van de Dollar was enorm gegroeid sinds het einde van WWII. Zo groot dat Deutsche Bank geen gelijke financiële massa kon bieden om grootspel mogelijk te maken.
In 1979 werd de “European Currency Unit” (ECU) de Europese rekeneenheid ingevoerd, de voorloper van de euro, een ‘korfmunt’. Dat wil zeggen dat de munten van de verschillende Europese lidstaten samen genomen werden waarbij het aandeel van elke munt in de korf bepaald werd door de economische sterkte van elke staat. Het Europees Monetair Stelsel probeerde om schommelingen tussen de nationale munten en ECU te minimaliseren. ECU werd ook gebruikt in sommige internationale financiële transacties.
In 1979 werd Margaret Thatcher eerste minister van de UK. In 1980 neemt Rothschild (huisbankier van o.a. Shell, Rockfeller, Oranje-Nassau, Deutsche Bank) de leiding bij het internationale privatiseringen.
In 1981 werd Ronald Reagan president van de US. Groot-Brittannië was lid geworden van de EG, maar Margaret Thatcher was wantrouwig ten aanzien van elke vorm van supra-nationalisme en ging zich oriënteren op de Verenigde Staten. Met de Amerikaanse president Ronald Reagan kon ze het uitstekend vinden. In Europa voelde ze zich minder thuis. Haar ‘I want my money back’ leidde tot compenserende maatregelen op sociaal terrein en in de landbouwbijdragen.
Beiden hebben de neoliberale richting krachtig vorm gegeven en worden gezien als naoorlogse stichters van de Angelsaksische vrije markt. Dit zou wel betekenen dat de ECU nog altjjd te weinig massa zou bieden voor het grootkapitaalspel voor Europese mastodonten zoals Deutsche Bank.
Op 1 januari 1999 verving de euro de ECU, met de tegenwaarde van 1 euro = 1 ECU. Alle lidstaten hadden deelgenomen aan de ECU, maar niet iedereen nam deel aan de euro: 12 wel, 3 lidstaten niet. Het Verenigd Koninkrijk, Denemarken en Zweden besloten om niet aan de introductie mee te doen.
Vanaf eind jaren 80 waren Europese bestuurders in de ban geraakt van de VS en mogelijkheden daar.
Het werd door de EU en de ECB toegestaan dat investeringsbanken en nutsbanken mochten fuseren. Hiermee werd het legitiem dat kapitaal en geldstromen uit publieke en private spaargelden, pensioenen, hypotheken, staatsleningen en overheidsreservers in delen werden doorverkocht en belegd in hoog risicovolle investeringen die werden gegarandeerd door middel van Credit Default Swaps, papieren garanties waar in werkelijkheid maar 2% werkelijk eigen vermogen achter zit. De EU en ECB stond banken immers toe voortaan 98% schuld aan te houden voor speculatie met maar 2% eigen vermogen. Het spel was ‘leverage’. Ofwel megawinsten stapelen met 98% geleend geld, om daarmee verder te speculeren voor leverage. We hebben het hier over perverse winsten tot wel 1000% ten op zichte van eigen geld.
Dit spel heeft geleid tot grote fusies in de publieke sector, opsplitsing van de spoorwegen, het vergeven van publieke diensten en zorg aan de vrije markt, het almaar bijbouwen van kantoren in plaats van woningen, uit de grond stampen van appartementen, mensen die werden ontslagen en zich goedkoper mochten terugverhuren.
Want.. als een organisatie zo meer winst kon genereren (leverage), konden banken steeds sluwere (afgeleide) financiële producten leveren, gigantisch meeprofiteren en meegroeien. Banken fuseerden om te kunnen blijven concurreren. Groei, groei, groei, daar draaide alles om. Zelfs gemeenten zouden meeprofiteren met derivate financiële producten. Maar de producten begreep in feite niemand…
Waar staan we nu?

Het grote kapitaalspel met banken die nu 2x de rijksbalans kunnen zijn met slechts 2% eigen vermogen, terwijl de EU volstrekt onevenredige eisen stelt aan lidstaten, heeft een destructief karakter.
Dat het welvaart brengt is een leugen. Financiële welvaart wordt bepaald door een land’s Bbp en het vermogen van industrie productie die werkelijk iets maakt en harde waarde toevoegt. De Nederlandse positie is cheografisch perfect met een enorme zeehaven en Europa als enorm achterland. Geen ondernemer zou zich laten remmen door verschillende landen, wetten en munten. Maar Nederland is voornamelijk een banken- en dienstenland geworden, de industriële productie werd grotendeel ‘gesloopt’ in de laatste decennia. 
De EU is een bodemloze put die geld massaal met miljarden zal blijven opslokken omdat het grote biljoene kapitaalspel der banken niet houdbaar is (zie weblog ‘Nederland Slaapt’).
Het is te verwachten dat we met een EU van crisis naar crisis gaan, simpelweg omdat de crashes ontstaan uit massale perverse financiële producten die gericht zijn op megagroei en -winst, en zelfs op superwinst-speculaties op verliezen van gemeente- en staatsleningen. En dit, terwijl grote tekorten ook nog eens systematisch zijn ingebouwd. Zo groot dat de rijksbegroting (uw belastinggeld) blijvend met miljarden zal moeten worden aangesproken om megatekorten op te kunnen vangen, zodat een systeembank niet kan omvallen.
Het is in feite cruciaal dat een land zelf haar monetair beleid kan bepalen, omdat de resources van elk land en ook haar cultuur nu eenmaal anders zijn. Het is daarom absurd te denken dat elk land vanuit een centrale macht dezelfde financiële normen kan worden opgelegd.
Hoewel de politici in een schok raken als het onderwerp aan de orde komt, of ze doen het lacherig af, moeten we zeerzeker openstaan voor de gedachte uit de Euro te stappen en de EU.
Nederland is echt zelf sterk en slim genoeg… als ze zorgt voor een houdbaar bruto nationaal product, dus met industriële productie die echt keiharde waarde toevoegt, in combinatie met hoogstaande logistiek om het te verzetten… kleinere banken… en passende opleiding… 

No comments:

Post a Comment